De hele groep is gek op mij
Hij zat lang thuis na een knieoperatie, nu werkt Dawood Khambiye via Zorghub op een dagbesteding met jongeren. Hij bouwt een band op met ze. “Ze kunnen niet praten, maar vaak geven ze me een boks, of willen mijn hand vasthouden.”
Dawood (55) komt uit Kenia en woont nu negen jaar in Nederland. Sinds drie maanden is hij via Zorghub aan de slag bij een dagbesteding voor jongeren. “Ik wilde al wel in de zorg werken. Maar een sollicitatiegesprek voeren, ergens binnenkomen, ja dat was moeilijk.” Hij had een gesprek met een jobcoach bij Zorghub. Zij begeleiden mensen met afstand tot de arbeidsmarkt naar een baan in de zorg. “Dat was wel spannend, want ik had geen ervaring in de zorg. Hiervoor werkte ik in het Westland in de planten en de bloemen.”
Hij zat vier jaar thuis, omdat hij twee keer geopereerd moest worden aan zijn knie. “Ik dacht: ze gaan me niet nemen. Maar ja, ik probeerde het toch maar. Na een paar dagen kreeg ik een telefoontje dat ik was gekozen, ik dacht: wauw!” Hij lacht. Het was fijn dat er echt naar hem werd geluisterd, zegt hij, naar wat lastig is voor hem – zoals lang staan – maar ook naar waar hij goed in is en wat hij leuk vindt. “Ze denken mee, wat de beste match is tussen mij en de werkplek.”
Grapjes maken
Nu werkt Dawood drie dagen per week op een dagbesteding voor mensen met een beperking. “Het zijn allemaal jongens. Ze kunnen niet praten, dus soms is het wel een uitdaging om te weten wat ze willen. Om negen uur, half tien beginnen we de dag rustig, we luisteren muziek, tekenen, wandelen. Daarna eten en drinken we iets.” Wat hij het leukste vindt? “Alles!” zegt hij, weer breed lachend. “Wandelen met cliënten, daar hou ik van. Ze zijn lief, soms willen ze mijn hand vasthouden. Ze kijken naar mijn haar, raken het aan. De hele groep is gek op mij. Als iemand binnenkomt geven we een boks, we maken grapjes, lachen. Ja, dat is heel leuk.”
Er kunnen ook hevige emoties langskomen bij cliënten. “Dat kan wel moeilijk zijn. Het zijn grote mannen, mijn cliënten, maar het helpt als je weet dat ze als kinderen van twee, drie jaar oud zijn. Als iemand boos is, dan brengen de andere begeleider en ik de cliënt even naar buiten, even rustig worden. Na een tijdje is hij zijn boosheid weer vergeten.”